ดนตรีพื้นบ้านอีสานใต้

           ศิลปะการละเล่นและดนตรีของอีสานใต้ พอจำแนกออกตามลักษณะของความเป็นมาได้ 2 ประการ ดังนี้คือ

           ประการแรก เป็นศิลปะการดนตรีและการละเล่นที่ได้รับอิทธิพลสืบมรดกตดทอดมาแต่เดิม อาจจะเป็นตั้งขอมยังเรืองอำนาจ และได้รับถ่ายทอดสืบมาในช่วงหลัง ที่คนไทยในเขตสามจังหวัดและชาวเขมรต่ำไปมาหาสู่กัน โดยมากมักจะเป็นการค้าขายแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน และเมื่อเป็นเช่นนี้ ศิลปะการดนตรีและการละเล่นต่างๆ ย่อมจะถ่ายทอดกันได้ ดนตรีและการละเล่นที่จัดอยู่ในประเภทนี้ก็คือ ลิเกเขมร กันตรึม อาไย เป็นต้น

           ประการที่สอง เป็นศิลปะการดนตรีและการละเล่นที่เกิดขึ้นในท้องถิ่นในแถบอีสานโดยเฉพาะ เป็นการละเล่นที่ชาวบ้านเล่นกันมาเป็นพื้น และในลักษณะนี้ดนตรีจะด้อยความสำคัญลงไปเป็นเพียงส่วนประกอบของการละเล่น การละเล่นพวกนี้ได้แก่ เรือมอันเร (รำสาก) กะโน๊บติงต็อง (ระบำตั๊กแตน) เรือมตรด ( รำตรุษ) เป็นต้น

เครื่องดนตรีอีสานใต้